Categorieën
Uncategorized

Pleidooi tegen erfbelasting

Open Vld neemt de erfbelasting onder handen: de tarieven moeten omlaag en de organisatie eenvoudiger. Echter, binnen de liberale familie blijft de discussie actueel. Volgens sommigen is erfbelasting de enige rechtvaardige belasting en mag ze daarom hoog zijn. Hannes Van Parijs (Jong VLD) spreekt dat tegen.

Bart Tommelein (Open Vld) neemt de erfbelasting onder handen.

De belasting op erfenissen ligt in België hoog, zeer hoog. De tarieven variëren, maar de hoogste belastingschaal loopt al gauw op tot een duizelingwekkende 80% in Wallonië. Dat staat bijna gelijk aan onteigening. De vraag dringt zich op of deze regeling eerlijk te noemen valt. En dan hebben we het niet enkel over de exuberant hoge belastingschalen die onze overheid hanteert: er schort iets met het idee van een erfbelasting op zich.

Ten eerste moeten we bekijken hoe een nalatenschap tot stand komt. Het is een kapitaal dat bijeen gespaard moet worden, in de meeste gevallen door te werken. In dat opzicht is het belangrijk om te wijzen op de hoge belastingen op zowel arbeid als vermogen in België: het overheidsbeslag overschrijdt nog steeds ruim de vijftig procent. Het is van dat loon, waar de overheid al zo gretig in graait, dat erfenissen worden opgebouwd. Het is dan ook uiterst onrechtvaardig om dat loon middels een erfbelasting voor een tweede keer zwaar te belasten.

Vervolgens is er een ethisch probleem. Want bij een hoge erfbelasting schendt de overheid een belangrijke menselijke waarde: de vrije wil. Let wel: in deze tekst gaan we ervan uit dat belastingen op zich noodzakelijk zijn. Een zekere bijdrage leveren is een vorm van solidariteit en die waarde heeft een belangrijke plaats in onze moderne samenleving. Ondanks de gekende liberale mantra dat alle belastingen diefstal zijn heeft deze tekst niet tot doel het reguliere belastingsysteem aan te vallen.

Het specifieke probleem met de erfbelasting komt voort uit andere motieven. Want een nalatenschap is een geval apart. Ze omvat alles wat een mens tijdens zijn leven heeft opgebouwd. Alles wat er van een mensenleven overblijft na de dood. Alles waar een mens een leven lang voor heeft gewerkt. En de motivatie om een nalatenschap op te bouwen, ligt niet in het sponsoren van de staat. Voor velen is die erfenis net de drijfveer om te werken: het idee dat je iemand kan helpen, ook na de dood. Dat er iets van jou overblijft, ook na de dood. Of misschien wil je helemaal niks nalaten en zelf genieten van wat je bijeen gespaard hebt. Bovenal dienen we te onthouden dat mensen zélf beslissen waarvoor ze werken. Ze hebben logischerwijze dan ook het recht om hun verloning na belastingen vrij te besteden, ook en vooral aan het einde van hun leven. Het louter feit van het overlijden maakt die wilsuiting niet ongedaan.

Laat ons een concreet voorbeeld bekijken dat toepasbaar is op het merendeel van de Belgen. Vaak werken mensen niet enkel voor zichzelf, maar ook voor hun familie, vrienden of geliefden. Door erfenissen zwaar te belasten neem je bij die groep een belangrijke motivatie om te werken weg. Wat houdt hen dan nog tegen om een leven lang minimaal te werken en schulden op te bouwen zonder ze ooit af te lossen? Want aan het eind van de rit veegt vadertje staat de lei schoon en begint de volgende generatie terug van nul. De verdienste van vorige generaties wordt van rechtswege nietig verklaard. Elke mogelijke groei of intergenerationele vooruitgang wordt gefnuikt. De economie zal er zwaar onder lijden, en de algemene welvaart ook. Draaien we de redenering om: een erfenis is het doorgeven van welvaart, expertise en kansen. Daar heeft de hele samenleving baat bij.

Daarnaast mogen we het emotionele aspect niet uit het oog verliezen. Ratio wordt door liberalen hoog in het vaandel gedragen, ook door mij, maar emotie ontkennen is gelijk aan diepmenselijke en fundamentele gevoelens ontkennen. Heel wat mensen hechten een waarde aan voorwerpen of eigendommen die verder gaat dan hun materiële waarde. Heel vaak heeft bezit een emotionele waarde. Bijvoorbeeld een gegraveerd horloge dat al jaren van vader op zoon wordt doorgegeven. Of een klein vakantiehuis waar een gezin zijn mooiste vakanties beleefd heeft. Het is volstrekt te begrijpen dat je niet wil dat zoiets in de gevoelloze zakken van de overheid verdwijnt. Het is paradoxaal dat het bezit van een nalater verkocht zou moeten worden, enkel en alleen om de erfbelasting op dat bezit te kunnen betalen.

Ten derde dient gezegd te worden dat hoge erfenisbelastingen geen oplossing bieden voor ongelijkheid, in tegenstelling tot wat sommigen beweren. Ongelijkheid is inherent aan de mens, niemand wordt gelijk geboren. We hebben allen ongelijke fysieke en mentale capaciteiten. Gelijkheid van geboorte nastreven zou leiden tot een staatsgereguleerd systeem waarbij zowel ouders als kind ‘gestandaardiseerd’ worden, gevormd worden in een mal van middelmatigheid en waarbij elk individueel talent onrechtvaardig en dus verboden is. Overheden moeten daarom inzetten op kansen, op het uitbouwen van een meritocratie waarin iedereen, ongeacht geboorte, de mogelijkheid heeft om het te maken in het leven. Een positief beleid geeft eenieder de kans te groeien in het leven, en behoeft niet mensen te straffen die gewerkt en gespaard hebben tijdens hun leven. We zijn ervan overtuigd dat in zo’n geval, waar elke mens verloond wordt naar waarde en verdienste, het al dan niet ontberen van een erfenis geen struikelblok hoeft te zijn.

Tot slot is er nog op een praktisch argument tegen erfbelasting zoals ze vandaag bestaat. Want met al haar belastingschalen en uitzonderingen is de erfbelasting zeer complex. Ze vereist een uitgebreid overheidsapparaat dat moet organiseren, reguleren en controleren. En als de overheid iets doet, is het bijna per definitie duur en inefficiënt. Het systeem vereenvoudigen is dan ook de budgettair meest logische conclusie.

Het is dus beter om de erfbelasting eenvoudiger te maken, en de tarieven te verlagen. Zodat u zélf beslist waar uw geld na de dood naartoe gaat.

– Hannes Van Parijs, Jong VLD

Categorieën
Uncategorized

Gentstudent.nl offline gehaald, maar laat wel een boodschap na.

Innovatief ondernemerschap en een (dagelijkse) behoefte van vele studenten combineren, dan kom je uit bij sites zoals Deliveroo en Gentstudent.nl. Wat is het verschil tussen deze twee? De ene wordt terecht de hemel in geprezen, de andere onterecht gedemoniseerd.

Gent is een progressieve stad en vele Gentse politici noemen zich maar al te graag progressief. Het rood-groene kartel probeert zelfs de term te monopoliseren. Onze stad moet en zal een voortrekker zijn op vlak van mobiliteit, economie, infrastructuur, enzovoort. Maar als het gaat over ethische kwesties blijft het opvallend stil in de Gentse politiek, enkel de burgemeester neemt geen blad voor de mond.

Na de heisa rond de Decadance en de ambities van Mathias De Clercq, laat Termont weer van zich horen: “Dit kan natuurlijk niet. De naam Gent is een merk dat mag worden gebruikt, maar niet misbruikt. Zeker niet in verband met drugs.” Termont en drugs, het zullen nooit de beste vrienden worden. Na herhaaldelijke pogingen om de Decadance te sluiten wegens het overvloedige druggebruik, kan hij zijn frustraties niet wegsteken als er een site die cannabis levert aan jongeren de naam Gent gebruikt. Termont, het boegbeeld van het progressief kartel, blijkt toch conservatief als het over drugs gaat.

Vandaag wordt het gebruik van cannabis gedoogd, maar de verkoop blijft evenwel strafbaar ​in België. Een absurde situatie, in het leven geroepen door politici die beseffen dat de drug niet schadelijker is dan alcohol, maar die de politieke moed missen om ze uit de criminele sfeer te halen. Het feit dat de politie nauwelijks kon ingrijpen activiteiten van gentstudent.nl bevestigt enkel hun grote gelijk: “Het maakt niet uit of je tegen het gebruik en de verkoop van cannabis bent, we doen het toch, en je kan het niet tegenhouden.”

Daarom pleiten wij voor de legalisering en de regulering van de teelt, de verkoop en het gebruik van cannabis. Niet enkel voor medicinaal, maar ook voor recreatief gebruik. Door cannabis uit de illegaliteit te halen zorgen we er in de eerste plaats voor dat jongeren zich niet in gevaarlijke situaties moeten begeven. Correct geteelde cannabis is niet schadelijker dan alcohol – integendeel zelfs. Gereguleerde legalisering biedt ons de kans om de kwaliteit beter te controleren en jonge gebruikers beter te beschermen. Bovendien is cannabisgebruik – evenals het drinken van alcoholische dranken – een individuele keuze en persoonlijke verantwoordelijkheid. Bovendien levert ze zelfs een mooie bijdrage aan de staatskas, waarmee we de mensen die excessief gebruiken kunnen opvangen en ondersteunen.

Dit artikel werd geschreven door Hannes Van Parijs en Olivier De Gusseme.

Categorieën
Uncategorized

Erfenissen zijn even oneerlijk als koningen

Het erfrecht wordt hervormd en iedereen zal het geweten hebben. Vlaams minister van begroting Bart Tommelein maakt er een van zijn paradepaardjes van en voorzitter van Open VLD Gwendolyn Rutten spreekt over een belasting op verdriet die veel te hoog is en dus onrechtvaardig. Uw erfenis zal voortaan minder belast worden met de groeten van Open VLD! Electoraal zal het de liberalen geen windeieren leggen, maar is het wel überhaupt zo rechtvaardig? Moeten onze belastingen niet gekozen worden op basis van ratio in plaats van ons door het sentiment te laten leiden?

Als je vandaag in rechte lijn erft, bijvoorbeeld een van je ouders overlijdt, dan betaal je 3% op de eerste schijf (t.e.m. 50 000 euro) , 7% (50 000 euro t.e.m. 250 000 euro) op de tweede schijf en 27% (vanaf 250 000 euro) op de derde schijf. Als je niet in rechte lijn erft, dus je krijgt een erfenis van je broer of je tante dan liggen de tarieven tussen 30% en de 60%. U zal al denken 60 % belasting op iets dat al verschillende keren door de belastingmolen gegaan is, ze moeten maar durven die politiekers! Je verliest een naaste en daarboven word je nog eens gestraft door vadertje staat die jouw erfenis in beslag komt nemen. Een belasting op jouw verdriet zoals mevrouw Rutten het formuleert.

Toch is die belasting op verdriet een van de meest rechtvaardige belastingen die we vandaag hebben in de het Belgische en Vlaamse oerwoud aan belastingen. Door de eeuwen heen geven mensen generatie op generatie erfenissen door. Dat betekent dat de ongelijkheid over de generaties doorgegeven wordt. Vermogens waar geen enkele prestatie of verdienste aan te pas komen, worden in de schoot van individuen geworpen omdat zij toevallig geboren zijn
in een rijke familie waar ze al meer kansen gekregen hebben dan de rest van de samenleving.
Erfenissen zijn even oneerlijk als koningen

In de politiek zorgt het thema over gelijke kansen voor hevige discussies. We streven met z’n allen naar een samenleving waar kinderen ongeacht hun geboorte dezelfde kansen krijgen en dus met hetzelfde talent evenveel vermogen kunnen vergaren. Een meritocratie, al dan niet gecorrigeerd door de overheid, waar mensen die het beste en hardst werken het meest opstrijken van de koek. Economische groei en innovatie is gedreven door mensen die steeds hoger willen klimmen, meer inspanning willen leveren en daarvoor vergoed worden. Het is waar dat groei en innovatie afgeremd wordt door belastingen. Maar de belastingen die groei afremmen zijn voornamelijk op arbeid.

Ongelijkheid is een drijvende kracht achter onze welvaart en ongelijkheid is vaak rechtvaardig. Wie minder hard werkt, wordt logischerwijs minder beloond. Wie gevaarlijker werk doet, wordt daar beter voor vergoed. Wie over uitzonderlijk talent beschikt en dat ten dienste van samenleving stelt, zal ook gecompenseerd worden. Dat is rechtvaardige ongelijkheid.

Erfenissen vallen niet onder deze categorie. Ze worden verworven vanwege geboorte zoals prinsen het recht verwerven door hun geboorte om koning te worden. De meerderheid van de mensen klaagt over het feit dat manier waarop koningen of koninginnen gekozen worden. Toch klagen diezelfde mensen over het feit dat hun erfenissen belast worden.

Kortom: erfbelastingen zijn veel rechtvaardiger dan belastingen op inkomen of je huidige vermogen. Aangezien we allemaal een overheid willen die o.a. onderwijs, veiligheid en zorg voorziet, lijkt het me bijvoorbeeld eerlijker om hoge belastingen te heffen op erfenissen en lage belastingen op arbeid.

Dit artikel werd geschreven door Olivier De Gusseme, de secretaris van Jong VLD Gent.

Categorieën
Uncategorized

Ontbijtmanden voor vaderdag

Jong VLD Gent is klaar voor vaderdag. Op zondag 11 juni leveren wij tussen 8u en 11u ontbijtmanden aan elke papa in en rond Gent. Koffiekoeken, broodjes, beleg, eitjes, fruit, sinaasappelsap, chocolademelk, yoghurt en ochtendlectuur: alles zit erin.

Een mand voor twee zonder bubbels kost 25 euro. Eentje mét bubbels maar 30 euro. Voor elke extra persoon komt er 10 euro bij.

Nu al honger? Bel naar 0474 79 02 67 (Bram Philips) of mail naar vaderdag@jongvldgent.be tot en met maandag 5 juni.

Categorieën
Uncategorized

18 in ’18: schooldebatten

De Gentse jongerenpartijen trekken naar alle middelbare scholen in Gent om scholieren